Dom opieki dla chorych na stwardnienie rozsiane

Celem rehabilitacji pacjentów ze stwardnieniem rozsianym jest ciągły proces mający na celu osiągnięcie i utrzymanie maksymalnego, możliwego w danym etapie choroby zadowolenia pacjenta we wszystkich sferach życia: zdrowia fizycznego i psychicznego, sprawach zawodowych i społecznych, co się przekłada na optymalną jakości życia.

Rehabilitacja SM

Prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja pozwala na lepsze radzenie sobie w czynnościach dnia codziennego, poprawia jakość życia i zapobiega powstawaniu powikłań. Dzięki rehabilitacji chorzy mogą dłużej utrzymywać swoja aktywność zawodową i społeczną.

Problemy chorobowe, nad którymi pracujemy w trakcie turnusu dotyczą:

• zaburzeń widzenia (niezborność wzrokowo- ruchowa)
• równowagi i koordynacji
• przykurczy (terapia energotonowa, masaże wirowe, elektroterapia)
• zaburzeń funkcji jelit i pęcherza
• zaburzeń nastroju, depresji
• zaburzeń mowy i oddychania
• występowania bólu i męczliwości (masaże klasyczne, podwodne, terapia relaksacyjna)

Turnus rehabilitacyjny dla Pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane trwa 14 lub 30 dni. W skład ofert wchodzi wiele form ruchu oraz podejść terapeutycznych. Jedną z zasad usprawniania ruchowego w przypadku SM jest różnicowanie programu działania. Maksymalnie oszczędzający tryb życia w okresie ostrym związanym z zaostrzeniem choroby, a maksymalnie czynny i jak najbardziej to możliwe – ruchliwy w okresie remisji.

Turnus rehabilitacyjny rozpoczyna się kompleksową oceną stanu zdrowia przez zespół terapeutyczny, który na podstawie dokumentacji i zebranego wywiadu opracowuje program terapeutyczny. Program rehabilitacji jest ustalany indywidualnie dla każdego pacjenta, mając na uwadze stan kliniczny, okres choroby, postać choroby, występujące powikłania i sytuację społeczną. Pacjenci oceniani są przy pomocy skali Ashwortha do oceny spastyczności i skali Barthela. Pozwala to na ocenę postępu rehabilitacji oraz wpływu rehabilitacji na poprawę jakości życia pacjentów.