Turnus Rehabilitacyjny Dla Osób Chorych Na Stwardnienie Rozsiane (SM)

Celem rehabilitacji pacjentów ze stwardnieniem rozsianym jest ciągły proces mający na celu osiągnięcie i utrzymanie maksymalnego, możliwego w danym etapie choroby zadowolenia pacjenta we wszystkich sferach życia: zdrowia fizycznego i psychicznego, sprawach zawodowych i społecznych, co się przekłada na optymalną jakości życia.

Prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja pozwala na lepsze radzenie sobie w czynnościach dnia codziennego, poprawia jakość życia i zapobiega powstawaniu powikłań. Dzięki rehabilitacji chorzy mogą dłużej utrzymywać swoja aktywność zawodową i społeczną.

Problemy chorobowe, nad którymi pracujemy w trakcie turnusu dotyczą:

• zaburzeń widzenia (niezborność wzrokowo- ruchowa)
• równowagi i koordynacji
• przykurczy (terapia energotonowa, masaże wirowe, elektroterapia, lokomat)
• zaburzeń funkcji jelit i pęcherza
• zaburzeń nastroju, depresji
• zaburzeń mowy i oddychania
• występowania bólu i męczliwości (masaże klasyczne, podwodne, terapia relaksacyjna)

Turnus rehabilitacyjny dla Pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane trwa 14 lub 30 dni. W skład ofert wchodzi wiele form ruchu oraz podejść terapeutycznych. Jedną z zasad usprawniania ruchowego w przypadku SM jest różnicowanie programu działania. Maksymalnie oszczędzający tryb życia w okresie ostrym związanym z zaostrzeniem choroby, a maksymalnie czynny i jak najbardziej to możliwe – ruchliwy w okresie remisji.

Turnus rehabilitacyjny rozpoczyna się kompleksową oceną stanu zdrowia przez zespół terapeutyczny, który na podstawie dokumentacji i zebranego wywiadu opracowuje program terapeutyczny. Program rehabilitacji jest ustalany indywidualnie dla każdego pacjenta, mając na uwadze stan kliniczny, okres choroby, postać choroby, występujące powikłania i sytuację społeczną. Pacjenci oceniani są przy pomocy skali Ashwortha do oceny spastyczności i skali Barthela. Pozwala to na ocenę postępu rehabilitacji oraz wpływu rehabilitacji na poprawę jakości życia pacjentów.

W trakcie turnusu rehabilitacyjnego, istnieje możliwość treningu na Lokomacie. Lokomat to urządzenie służące do reedukacja chodu za pomocą zaawansowanego technologicznie robota, umożliwiającego chód osobom, których możliwości w zakresie poruszania się wymagają poprawy. Regularne treningi lokomotoryczne z wykorzystaniem ortezy Lokomat umożliwiają zapobieganie utrwalaniu patologicznych wzorców w przypadku terapii schorzeń neurologicznych. Dzięki ergonomicznej konstrukcji pacjent jest w stanie wykonać precyzyjnie jak największą ilość zalecanych cykli chodu. Dynamiczne odciążenie jakie zapewnia Lokomat umożliwia wczesną naukę chodu u pacjentów bez dostatecznej siły mięśniowej. Wartość odciążenia sterowana jest elektronicznie i dopasowywana do potrzeb pacjenta. Pacjent otrzymuje informacje o prawidłowym przebiegu cyklu chodu, co jest przydatne w reedukacji chodu. Przez tego typu biofeedback pacjent świadomie modyfikuje funkcje chodu korygując leczone Lokomatem zaburzenia. Lokomat zapobiega utrwalaniu patologicznych wzorców we wczesnym etapie rehabilitacji neurologicznej, umożliwiając jednocześnie bardzo wczesne rozpoczęcie nauki chodu lub reedukacji chodu